a zakończenie cyklu tworzonego we współpracy z przeworskim muzeum opowiemy o tym, jak z biegiem lat doszło do schyłku epoki cechów rzemieślniczych.
Na początku XX w. w Przeworsku funkcjonowały trzy cechy wielobranżowe:
cech wielobranżowy: szewców, krawców, rymarzy i powroźników;
cech mieszany: kowali, stolarzy, ślusarzy, bednarzy, blacharzy, betoniarzy, murarzy, kołodziei, cieśli, zegarmistrzów;
cech wielobranżowy: rzeźników, piekarzy i fryzjerów.
Do 1927 r. organizacja cechów opierała się na ustawie przemysłowej z 1883 r., dopiero zmiany wprowadzone w 1927 r. dały nowe zasady organizacji rzemiosła. W 1934 r. zniesione zostały cechy, a na ich miejsce powołano związki rzemieślnicze. W 1938 r. przywrócono organizacje cechowe, jednak cechy nie rozwijały się należycie.
W 1936 r. w mieście pracowało 130 rzemieślników, skupionych w trzech cechach wielobranżowych, których produkcja zaspakajała wyłącznie potrzeby miasta i najbliższej okolicy.
Małgorzata Wołoszyn
Muzeum w Przeworsku
Zespół Pałacowo-Parkowy
fot. Poświęcenie sztandaru cechu rzeźnickiego w Przeworsku, 1928 r. – jeden z ostatnich momentów świetności tego rzemiosła.