Historia figury św. Jana Nepomucena w Rokietnicy sięga I połowy XVIII wieku. W ciągu trzech wieków była dwa razy przenoszona i dwa razy gruntownie odnawiana. Jest wyjątkowa nie tylko ze względu na swoją historię, ale również ze względu na styl, w jakim została wykonana. Pasjonaci historii zastanawiają się, kto ją stworzył i są na ten temat różne hipotezy. Obiekt znajduje się przy głównej drodze w Rokietnicy, w pobliżu bocznej drogi prowadzącej do Woli Rokietnickiej. Figura świętego mieści się na murowanym postumencie. Na nim też odnajdziemy inskrypcję: „1743 ŚWIĘTY JANIE NEPOMUCENIE Bądź nam na pomocy. Sprokurował ks. Jan Wiszniewski kanonik Płocki proboszcz Rokietnicki. Odnowiono ze składek 1895„. – Figura ta jest dla nas bardzo cenna. Szukałem o niej informacji w kronikach parafialnych jak też w kronikach Archidiecezji Przemyskiej. Z zapisków dotyczących wizyty biskupa Sierakowskiego (Wacław Hieronim Sierakowski był biskupem przemyskim w latach 1742-1760 – źródło: Wikipedia Commons) wynika, że pomnik św. Jana Nepomucena stał naprzeciwko kościoła. Powstał w momencie gdy proboszczem był ks. Wiszniewski. Nie wiadomo, dlaczego ówczesny proboszcz wybrał tego właśnie patrona. Wiadomo, że utrzymywał przyjacielskie stosunki z Józefem Mniszchiem, który był fundatorem figury św. Jana Nepomucena w Warszawie. (Figura ta jest usytuowana przy ulicy Senatorskiej, a fundatorem rzeźby, wykonanej w 1733 r. przez Giovanniego Liverottiego był Józef Wandalin Mniszech, marszałek wielki koronny – źródło: Wikipedia Commons). Nasza figura jest inna od okolicznych, różni się wieloma szczegółami. Istnieje hipoteza, że jest to dzieło tego samego mistrza z Włoch, który wykonał figurę świętego w Warszawie lub jest to dzieło jego ucznia. Z pierwotnego miejsca przeniesiono ją na cmentarz koło kościoła. Gdy w 1772 roku cesarz nakazał likwidować cmentarze przy kościołach, została przeniesiona na obecne miejsce. Przeszła dwie renowacje, w 1895 roku za ks. Rosickiego i w 1980 roku – mówi Edward Jakubas z Rokietnicy.
Marcin Sobczak