Ochotnicza Straż Pożarna w Świętoniowej została zorganizowana w 1912 r., a jej inicjatorami byli wójt Andrzej Misiąg i sekretarz gminny Jakub Pelc.
Sprzęt, jakim początkowo dysponowała straż, był skromny: sikawka ręczna oraz tylko jeden wąż ssawny i trzy odcinki węża tłocznego z prądownicą. Do sikawki dorobiono podwozie i z powodu braku remizy strażackiej we wsi przechowywano ją aż do 1923 r. w przybudówce przy kuźni Jana Słysza.
Do działalności społecznej OSP włączył się aktywnie ówczesny proboszcz parafii w Świętoniowej, ksiądz Franciszek Haba. Dzięki jego pomocy wybudowano większą, obszerną remizę strażacką przy budynkach gospodarczych plebani, gdzie przeniesiono sprzęt strażacki.
Strażacy ochotnicy ze Świętoniowej działali aktywnie, ćwiczyli swą sprawność ze sprzętem strażackim na wypadek wybuchu pożaru we wsi, co wzbudzało duże zainteresowanie wśród jej mieszkańców. W 1935 r. brali także udział w zgrupowaniu straży w Sieteszy, gdzie prezentowali swoje umiejętności strażackie.
Kolejna remiza strażacka, która została wybudowana w Świętoniowej z przeznaczeniem wyłącznie do celów strażackich i oddana do użytku w 1957 r. była murowana, parterowa i pokryta dachówką. Jej koszt pochłonął kwotę 150 tys. zł., z czego większość środków pochodziła od mieszkańców wsi oraz zebrano je drogą organizowania rozrywkowych imprez dochodowych urządzanych we własnym środowisku.
Wojciech Kruk
Dział Historii Pożarnictwa Muzeum w Przeworsku
Stara remiza strażacka OSP Świętoniowa, lata 50. XX w./zbiory muzeum