W listopadzie br. do Przeworska sprowadzone mają zostać szczątki Księcia Ordynata Andrzeja Lubomirskiego. Uroczystości pogrzebowe będą miały charakter Pogrzebu Państwowego. Niedawno odbyło się pierwsze posiedzenie Komitetu Honorowego w tej sprawie.
Spotkanie Komitetu Honorowego odbyło się w piątek, 21 lipca, w przeddzień 161. rocznicy urodzin Księcia, w Sali Balowej Pałacu Lubomirskich w Przeworsku. Omówiono na nim ideę sprowadzenia szczątków Księcia Ordynata do Przeworska i złożenia ich w krypcie pod kaplicą Grobu Bożego w Przeworsku. Niezwykle wzruszająca była wypowiedź Bożeny Mytkowicz, przedstawicielki rodziny, która połączyła się on-line z zebranymi z Włoch. Przedstawione zostały ostatnie lata życia na obczyźnie oraz przytoczone listy Andrzeja Lubomirskiego które wyrażały tęsknotę za Polską i dramatyczną chęć powrotu do Przeworska. Przytoczono, że na ręce starosty spłynęło pismo o nadaniu planowanym uroczystościom charakteru Pogrzebu Państwowego od Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Uroczystości planowane są na listopad br. w 70. rocznicę śmierci Andrzeja Lubomirskiego.
Andrzej Lubomirski urodził się 22 lipca 1862 r. w Krakowie jako trzecie dziecko Jerzego Henryka Lubomirskiego oraz Cecylii z Zamoyskich. 5 maja 1885 r. poślubił hr. Eleonorę Hussarzewską, córkę Józefa i Karoliny z Jabłonowskich, z którą doczekał się czworga dzieci: Heleny, Jerzego Rafała, Teresy oraz Marii. Andrzej Lubomirski podobnie jak jego przodkowie był aktywnym w wielu dziedzinach życia politycznego, społecznego, kulturalnego a także gospodarczego. Był drugim i ostatnim ordynatem przeworskim, który nie szczędził sił i środków na rozwój nauki, gromadzenie dzieł sztuki, działalność społeczną i charytatywną. Dbał nie tylko o swoje gniazdo rodowe – Przeworsk, powiększając majątek i usprawniając system zarządzania Ordynacją Przeworską, ale angażował się w sprawy powiatu i kraju. Kres działalności Andrzeja Lubomirskiego przyniósł wybuch II wojny światowej oraz reforma rolna w 1944 r., po której majątek ordynacki rozparcelowano, a przeważająca część jego dorobku gospodarczego przestała istnieć. Książę opuścił Przeworsk w lipcu 1944 r. Po pobycie w Mszanie Dolnej i Krakowie wyruszył wraz z synem Jerzym przez Czechy do Belgii i Francji, by latem 1952 r. znaleźć się w Jacarezihno w Brazylii, u swojej bratanicy Cecylii Lubomirskiej de Burbon. Tam zmarł 29 listopada 1953 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu, gdzie spoczywa do dziś.
DP