Powstała w wyniku rozbudowy pałacu – rezydencji Książąt Lubomirskich w połowie lat 20. XIX w. Budynek rozrósł się wówczas wszerz o oficynę tzw. zieloną połączoną z pałacem łukowatym łącznikiem (w którym – drugie, boczne wejście do pałacu tzw. Salve) oraz unowocześnił o centralne ogrzewanie kanałowe. Przy łączniku właśnie ulokowana została kaplica domowa wraz z zakrystią.
(…)
Tak więc służyła kaplica trzem pokoleniom Rodziny Książąt Lubomirskich do codziennej prywatnej modlitwy, w czasie rodzinnych uroczystości, np. mszy żałobnych w intencji członków rodziny, które odprawiali księża z kościoła farnego. Miała nawet kaplica epizod okupacyjny. Otóż przebywające podczas II wojny w Przeworsku siostry Sierakowskie: Maria, Jadwiga i Wanda oraz Iza Sapieha – wnuczki księcia Andrzeja wstąpiły do konspiracyjnej Narodowej Organizacji Wojskowej. Jednym z ich zadań było ukrywanie mieszkańców miasta zagrożonych aresztowaniem i to właśnie strych nad kaplicą pałacową był ową kryjówką.
Po opuszczeniu pałacu przez rodzinę książęcą, wiadomo iż jeszcze w latach 1946-1947 w kaplicy, nazywanej parkową, komunistyczne władze pozwoliły odprawiać msze św. polowe z okazji uroczystości państwowych przypadających w okresie wiosenno-letnim. W roku 1946 – z okazji 155. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja i 9 maja – w dniu Święta Wolności i Zwycięstwa oraz w 1947 r. – 25 maja w dniu Święta Ludowego.
W maju 1952 r. został strawiony przez pożar drewniany kościół w niedalekiej Świętoniowej. Komitet Odbudowy Kościoła w Świętoniowej zwrócił się z prośbą do Prezydium Rady Narodowej w Przeworsku o przekazanie wyposażenia z kaplicy w byłym pałacu Lubomirskich. W styczniu 1953 r. przekazano m.in. stół pod ołtarz, konfesjonał, 9 klęczników, chrzcielnicę, krucyfiksy, lichtarze, dzwonki, mszały i kancjonały, gipsową statuę Matki Bożej, kropielniczkę, obrazek papieża Leona XIII i św. Teresy. Wówczas miejsce to przestało pełnić funkcje kultowe. Z racji niewielkiego a „nieustawnego” metrażu kaplica była magazynem, przechowalnią. Przez pewien czas (przełom lat 50 i 60. XX w.) była siedzibą przeworskiego oddziału Spółdzielni Inwalidów „Dozór Mienia” w Rzeszowie. W latach 80. rozpoczął się remont konserwatorski kaplicy, prowadzony przez Stanisława Filipa. Po zakończeniu remontu, aż do roku 2021, w kaplicy miała swoje miejsce biblioteka muzealna, gromadząca publikacje naukowe z dziedziny muzealnictwa oraz unikatowy księgozbiór regionalny.
KI
Muzeum w Przeworsku