Mieczysław Gębarowicz urodził się 17 grudnia 1893 roku w Jarosławiu. Był synem inżyniera kolejnictwa. W związku z zawodem ojca, rodzina często przenosiła się do różnych miejscowości. Następnym miejscem przyszłego profesora stał się Stanisławów, a kolejnym Buczacz na Podolu. W tym mieście w 1912 roku Mieczysław Gębarowicz ukończył gimnazjum i wstąpił na wydział filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego, studiując jednocześnie historię i historię sztuki. W czasie Wielkiej Wojny służył w armii austriackiej. Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę naukową. Był dyrektorem Muzeum im. XX Lubomirskich i Biblioteki Pawlikowskich w Ossolineum. Podczas II wojny światowej stał na straży ossolińskich zbiorów. Zrezygnował z pracy naukowej, poświęcając się całkowicie administrowaniu Zakładem Narodowym im. Ossolińskich. Gdy stało się wiadome, że Lwów nie pozostanie przy Polsce, postanowił pozostać w tym mieście opiekując się zbiorami, które tak pieczołowicie chronił podczas wojny .W 1950 roku został pozbawiony wszelkich tytułów naukowych i zdegradowany do funkcji zwykłego bibliotekarza. Z czasem przywrócono mu tytuł doktorski. Przeniesiony karnie na emeryturę, poświecił się pracy wydawniczej, publikowanej w Polsce. Polskę po raz pierwszy odwiedził w 1957 roku. W 1967 roku został zaproszony do Wrocławia na jubileusz 150 rocznicy powstania Ossolineum. Profesor Mieczysław Gębarowicz zmarł 2 września 1984 roku, przeżywszy 91 lat. Pochowano go na cmentarzu łyczakowskim. W Jarosławiu, gdzie urodził się Mieczysław Gębarowicz znajduje się jego imieniem ulica, łącząca ul. 3 Maja z torami kolejowymi, przebiegająca wzdłuż osiedla Kombatantów. Niekwestionowany wielki autorytet moralny, historyk sztuki, badacz zabytków Kresów, opiekun polskiego dziedzictwa kulturalnego spoczywa we Lwowie.
Jarosławskie Stowarzyszenie „Ocalić Przeszłość dla Przyszłości”