Wieś Wierzbna była samodzielną gminą i należała do książąt Czartoryskich. Parcelację ich dóbr rozpoczęto już w 1926 roku. Na początku parcelowano dobra zwane „wandówką” (prawdopodobnie były to tereny należące kiedyś do księżnej Wandy). Po bardzo niskiej cenie sprzedano zabudowania dworskie i łany urodzajnej ziemi, należące do Witolda Czartoryskiego. Kupowali je chłopi z przeludnionych wiosek, którzy za sprzedane małe kawałki pola we wsiach przeworskich, łańcuckich i leżajskich kupowali duże pałacie pola na „wandówce”. Dworek oraz dość dużą ilość pola nabył Karol Cząstka, dotychczasowy zarządca majątku Czartoryskich we Wierzbnej. Część pola kupili chłopi z Medyni, koło Łańcuta.
Folwark jezuicki w Tywoni liczył 300 mórg bardzo urodzajnych ziem oraz około 40 mórg łąk. Po pierwszym rozbiorze Polski dobra zakonu jezuickiego przeszły w ręce rządu austriackiego i w 1777 roku zostały za bezcen wystawione na licytację. Nowym właścicielem dóbr zakonnych w Tywoni został hrabia Wilhelm Siemieński, nabywca również dworu i majątku w pobliskim Pawłosiowie. Siemieńscy wybudowali w Tywoni niewielki dworek, budynki dla służby folwarcznej, która została zatrudniona przy uprawie chmielu. Po Wilhelmie Siemieńskim majątek odziedziczył jego syn Stanisław, a następnie wnuk Wilhelm Konstanty, który w Tywoni rozwinął hodowlę bydła rasy angielskiej. Po Konstantym majątek odziedziczył syn Wilhelm. Ostatnim właścicielem Tywoni była jego żona hrabina Zofia Siemieńska. Dwór do klucza majątku Siemieńskich należał do końca I wojny światowej.
Jarosławskie Stowarzyszenie „Ocalić Przeszłość dla Przyszłości”