Początki tworzenia Ochotniczej Straży Pożarnej w Białobokach sięgają 1903 r., kiedy to wielki pożar zniszczył siedem gospodarstw i spowodował duże straty. Skłonił wtedy mieszkańców wsi do zakupienia ręcznej sikawki dwukołowej tzw. taczkowej oraz powołania OSP.
Do czasu wybuchu pożaru wieś nie posiadała żadnego sprzętu przeciwpożarowego.
Pierwszy oddział straży liczył zaledwie czterech członków, później dziesięciu. Znacznie powiększył się dopiero w czasie II wojny światowej. Wtedy do OSP przyjmowano głównie tych mężczyzn, którym groził wyjazd na roboty do Niemiec.
W roku 1949 OSP Białoboki posiadała już remizę strażacką wybudowaną w czynie społecznym i jak na tamte czasy dość obszerną, posiadającą pomieszczenia na sprzęt strażacki oraz salę zebrań. Obok remizy stała drewniana wysoka wieża przeznaczona do suszenia węży tłocznych.
Z biegiem czasu OSP otrzymywała coraz to nowszy sprzęt strażacki: motopompę, a w 1959 r. wóz pożarniczy jako nagrodę za najlepsze wyniki w powiatowych zawodach strażackich. Stąd też nasunęła się myśl wybudowania kolejnej nowej remizy dostosowanej już do najnowocześniejszych potrzeb i wymogów.
W budowę nowej remizy zaangażowani byli wszyscy członkowie OSP. Koszt jej pochłonął kwotę 850 tys. zł, a oddano ją do użytku w 1974 r. Nowo wybudowana remiza miała służyć strażakom ochotnikom oraz całej społeczności wsi Białoboki.
Wojciech Kruk
Dział Historii Pożarnictwa Muzeum w Przeworsku
Stara remiza strażacka OSP Białoboki/ fot. zbiory muzeum