Kapliczki przydrożne fundowane były z najróżniejszych powodów. Stawiano je, by podziękować Panu Bogu za otrzymane łaski czy dary. Powstawały również wtedy, gdy rodziny doświadczały tragicznych wydarzeń, takich jak śmierć kogoś bliskiego. W XIX wieku i jeszcze w I ćwierci XX wieku choroby (cholera czy gruźlica) zabierały nagle członków rodzin, w dużej mierze dzieci. Wiele kapliczek czy krzyży przydrożnych w regionie upamienia takie wydarzenia. Kapliczka Serca Jezusa w Gaci jest tego przykładem. Powstała w 1923 roku. Miejscowym fundatorom umierały dzieci i postanowili wybudować kapliczkę Serca Jezusa. Znajduje się ona przy drodze, biegnącej za potokiem Markówka, na prywatnej posesji. Jest to murowana, otynkowana kapliczka. Obok niej cień daje wiekowa lipa. Na frontowej ścianie, poniżej wnęki widzimy płycinę, a w niej napis: „NAJSŁODSZE SERCE JEZUSA ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI”. W tylnej części, na tynku wyryta jest inskrypcja, z której dowiadujemy się, kiedy kapliczka powstała, a mianowicie: „R 1923 P 21/8„. Wewnątrz budowli ustawiona jest figura Serca Jezusa. W górnej części kapliczki uwagę przykuwa masywny, betonowy krzyż. – Kapliczkę tę ufundowali rodzice mojej mamy, Adam i Katarzyna Ryznar. Umierały im dzieci w młodym wieku i dlatego ją wystawili. Dzieci prawdopodobnie chorowały na płuca. Przeżyła tylko moja mama i jej brat Antoni, reszta poumierała – mówi pani Zofia, mieszkanka Gaci. Kapliczka Serca Jezusa upamiętnia historię gackiej rodziny. Fundatorzy w trudnym dla siebie czasie zawierzyli Bogu. Powierzyli dusze dzieci Najświętszemu Sercu Jezusa. Kapliczka jest świadectwem ich wiary w życie wieczne i zmartwychwstanie, które daje nadzieję w doczesnym życiu, że nie skończy się ono po śmierci. Dzisiaj blisko 100-letni obiekt jest zadbany i co ważne zachował wszystkie swoje oryginalne cechy i kształty.
Marcin Sobczak