W czwartek, 13 czerwca, w Szkole Podstawowej im. Ks. Stanisława Sudoła w Wiązownicy został rozstrzygnięty XV Gminny Konkurs na „Najlepszy reportaż, esej lub felieton” pod tytułem „Szanuję Ciebie i siebie”.
Organizatorem konkursu pod patronatem wójta Gminy Wiązownica Krzysztofa Strenta jest Szkoła Podstawowa im. Księdza Stanisława Sudoła w Wiązownicy.
– Celem konkursu jest rozwijanie zainteresowań dziennikarskich, ukazanie młodzieży pożytecznych sposobów spędzania czasu wolnego, przeciwdziałanie narkomanii, uzależnieniu od alkoholu oraz innych środków odurzających, promowanie czytelnictwa i twórczości własnej uczniów, którzy poprzez swoją aktywność reporterską opisują i dokumentują rzeczywistość, która zostaje nie tylko odkryta przez autora, ale również zaprezentowana w formie reportażu, eseju lub felietonu – mówi Agnieszka Pieniążek, pomysłodawczyni konkursu i osoba odpowiedzialna za jego przeprowadzenie.
W czwartkowym spotkaniu, oprócz 10 autorów prac, którzy tego roku zmierzyli się z tematem konkursowym, uczestniczyli: podinspektor do spraw Oświaty i Sportu Anna Lampart, dyrektor Szkoły Podstawowej w Wiązownicy Agnieszka Kukułka, dyrektor Szkoły Podstawowej w Szówsku Joanna Czyż oraz przedstawicielki lokalnych mediów, które oceniały konkursowe prace: Dominika Prokuska z „Gazety Jarosławskiej” oraz Ewa Kłak-Zarzecka z „Ekspresu Jarosławskiego”.
I tak, I miejsce w konursie zajęła Julita Golba z SP w Piwodzie. Dwa równorzędne drugie miejsca przypadły w udziale Urszuli Golbie z SP w Wiązownicy oraz Weronice Winiarz z SP w Mołodyczu. Dwie równorzędne trzecie nagrody otrzymały z kolei Dominika Biały z SP w Wiązownicy i Aleksandra Krzemień z SP w Mołodyczu. Wyróżniono prace: Nikoli Ciemierkiewicz z SP w Wiązownicy, Magdaleny Skuratko z SP w Piwodzie oraz Małgorzaty Kloc z SP w Manasterzu. Uczestnicy otrzymali podziękowania, dyplomy i nagrody ufundowane przez Wójta Gminy Wiązownica. Upominki dla zwycięzców przygotowała również redakcja Gazety Jarosławskiej. Pisemne podziękowania otrzymali również nauczyciele przygotowujący uczniów do konkursu: Mieczysława Ciurko, Beata Skowrońska, Beata Walerianowicz- Hemperek oraz Dorota Żemła. Poniżej publikujemy pracę, której autorka zajęła w tym roku I miejsce.
DP
Grunt to szacunek!
(felieton)
Julita Golba, klasa VII
Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Piwodzie
z Filią w Cetuli
Opiekun: Beata Skowrońska
Co znaczy szanować Ciebie i Siebie? Dobre pytanie. Niby takie proste, ale odpowiedź na nie już taka nie jest. Zaczęłam się nad nią zastanawiać. Niezbyt dobrze mi to szło, więc postanowiłam …. zadać to pytanie mojej mamie.
Mama z poważną miną od razu zaczęła wspominać, jak to było kiedyś, gdy była małą dziewczynką. Szacunek należał się starszym „i to bez dwóch zdań”. Nie do pomyślenia było, aby do osoby dorosłej odezwać się niegrzecznie. Chociażby nawet nie miała racji, od razu trzeba było ją przeprosić. Do wszystkich napotkanych należało powiedzieć „dzień dobry”, ustąpić miejsce w kościele czy w autobusie. Starsi ludzie byli do tego przyzwyczajeni. Szacunek należał im się z powodu wieku, a rodzicom – bo byli rodzicami. Nie wypadało traktować ich jak kolegów i koleżanki, nie doprowadzało się ich do przykrości. Gdy prosili o pomoc w wykonaniu jakiejś czynności, to od razu należało to zrobić, a nie jak teraz, kiedy „króluje u dzieci słowo – zaraz”. O wielu sprawach, niby błahych, ale dla młodego człowieka ważnych, im się nie mówiło, bo było „wstyd”. Należało traktować ich z szacunkiem za ich mądrość życiową i zdobyte doświadczenia.
Czy to dobrze wpływało na relację: starsi – młodsi? Według mamy szacunek był ściśle powiązany z dyscypliną i uważa, że to dobrze wpływało na charakter młodego człowieka. Młodzi uczyli się sposobów myślenia, formowania swojej osobowości i doceniania starszych. A teraz, w dzisiejszym świecie, życie toczy się według innych praw niż kiedyś. Jest niby lepiej, światopogląd ludzi się zmienił, młodzi mają większe poczucie własnej wartości, panuje swoboda wypowiedzi na różne tematy. Dzisiejsza młodzież nie jest taka sama jak trzydzieści parę lat temu. Obecnie wszyscy wiedzą, że szacunek należy się wszystkim, także samemu sobie. Starsi powinni czuć się w obowiązku okazywać szacunek młodszym. Rodzice zwracają uwagę na uczucia, a nie tylko potrzeby swoich dzieci. Zarówno starsi, jak i młodsi na szacunek powinni zapracować.
Po rozmowie z mamą usiadłam w swoim pokoju. Zaczęłam analizować to, co mi powiedziała. i przeglądać, co na ten temat jest w necie. Od razu wyświetlił mi się tekst piosenki:
Szanowny słuchaczu możesz mi uwierzyć
Ludziom się po prostu szacunek należy
Gdy nie ma na świecie dla starszych szacunku
To nie ma dla młodych w przyszłości ratunku
Doszłam do wniosku, że szacunek to ważna wartość w życiu człowieka. To, jak traktujemy innych, jak się do nich odnosimy, ma wpływ również na czyjeś uczucia i zachowanie. Nasz przyjazny wyraz twarzy, uśmiech, miłe słowo są bardzo ważne. Każdy człowiek zna swoją wartość i chce być szanowany przez otoczenie. Aby nauczyć się szacunku, musimy sami być szanowani przez innych oraz przez samych siebie.
To, według jakich zasad żyjemy, co myślimy i robimy, wpływa na postrzeganie nas przez innych ludzi. Szacunek okazywany sobie i innym rozwija naszą osobowość, cechy charakteru i pozwala szerzej poznawać świat. Należy się wszystkim, niezależnie od ich wieku, pochodzenia, wiedzy, stanu posiadania czy pozycji społecznej. Jest on podstawą wszystkich innych wartości, w tym uczciwości, przyjaźni, sprawiedliwości, życzliwości, mądrości. Stwarza dobre relacje między ludźmi, które pozwalają żyć szczęśliwie.
Życie zależy od nas, to my bierzemy za nie odpowiedzialność. Nie wolno żyć życiem innych i nie należy ludzi traktować gorzej od siebie. Szacunek ma prawdziwą wartość, gdy jest okazywany z własnej, nieprzymusowej woli. Chociaż jesteśmy różni, to tacy sami i każdy chce żyć w poszanowaniu i godności. Musimy czuć własną wartość, ufać samemu sobie
i akceptować siebie takim, jakim się jest. Nie możemy pozwalać na to, aby ktoś nas poniżał, używał przemocy fizycznej oraz psychicznej.
Ludzie pełni szacunku są bardziej wrażliwi na innych, szanują słuszne społeczne standardy dobrego wychowania, przyzwoitości, osobistych przekonań, zwyczajów i tradycji. Ludzie pełni szacunku ubierają się, mówią i zachowują się tak, by nie obrażać innych.
Na szacunek innych trzeba pracować każdego dnia, bo równie szybko można go zdobyć jak i w mgnieniu oka stracić. Jeśli nie jesteśmy pewni wartości, według których żyjemy, to z trudem będziemy okazywać szacunek innym ludziom. I tu nasuwa się myśl, że im większy mamy szacunek do siebie, tym bardziej cenimy innych.